Odmieniać, czy nie odmieniać; oto jest pytanie
O odmianie nazwisk słów kilka
Wybraliście już Wasze wymarzone zaproszenia, wszystko wygląda fajnie, dopóki nie musicie wysłać listy gości. No właśnie! Co z tą listą? Możecie wypróbować nasze nowe narzędzie do odmiany nazwisk na zaproszeniach! << KLIKNIJ TUTAJ
Czy powinniście odmieniać nazwiska na zaproszeniach? A co jeśli popełnicie gafę? Chcecie się przed tym ustrzec? Czytajcie dalej!
Podstawa to podstawy
Kilka podstawowych zasad związanych z odmianą nazwisk na zaproszeniach:
1. Zapraszając kobietę i mężczyznę razem, najpierw wymieniamy imię kobiety np. Marię i Jana Kowalskich.
2. Jeśli zapraszacie rodziców z dziećmi, dobrze wymienić imiona/imię dzieci np. Marię i Jana Kowalskich z córką Aleksandrą.
3. Jeśli zapraszamy kogoś w związku, warto dowiedzieć się jak ma na imię partner/partnerka. Zwrot „Z osobą towarzyszącą” stosujemy, kiedy wiemy, że zaproszony gość nie ma drugiej połówki.
4. Zapraszając kobietę i mężczyznę razem w sytuacji, kiedy kobieta ma dwuczłonowe nazwisko, wypisujemy najpierw jej imię i podwójne nazwisko, a następnie imię i nazwisko męża np. Marię Nowak-Kowalską, albo wypiszemy ich wspólne nazwisko poprzedzając ich imionami np. Marię i Jana Kowalskich.
Zasady odmiany polskich nazwisk
Zacznijmy od panów i odmiany nazwisk męskich w liczbie pojedynczej. Ogólnie nazwiska męskie odmieniają się jak rzeczowniki, lub jak przymiotniki. W grę wchodzi końcówka:
- Odmiana nazwisk męskich zakończonych na „a” oraz „o” – takie nazwiska odmieniamy jak rzeczowniki pospolite w rodzaju żeńskim, chyba, że przed „o” znajduje sie głoska miękka, wtedy nazwisko odmienia się jak rzeczownik w rodzaju męskim – tak samo jest z odmianą nazwisk zakończonych na „o” pochodzenia nie słowiańskiego.
- Nazwiska zakończone na „e”, „i” oraz „y” odmieniają się jak przymiotniki, jednakże nazwiska zakończone na „e” w narzędniku i miejscowniku mają końcówkę „em”.
- Nazwiska zakończone na spółgłoskę odmieniają się tak samo, jak rzeczowniki pospolite żywotne zakończone na te spółgłoski.
- Nazwiska przymiotnikowe (Kowalski) odmieniamy jak przymiotniki.
- Nazwiska identyczne jak rzeczowniki pospolite odmieniamy dokładnie tak, jak te rzeczowniki.
Odmiana Pań zazwyczaj odbywa się w ten sposób:
- Odmiana nazwisk żeńskich zakończonych na „a” – wszystkie takie nazwiska się odmieniają.
- Odmiana nazwisk żeńskich zakończonych na inne samogłoski i jakąkolwiek spółgłoskę – takie nazwiska się nie odmieniają.
Wróćmy jednak do odmiany nazwisk zakończonych na „a”. Nazwiska zakończone na „ska”, „cka”, „dzka” oraz „owa” odmieniamy tak, jak przymiotniki. Jak przymiotniki odmieniają się także nazwiska przymiotnikowe zakończone na „a”. Natomiast inne nazwiska zakończone na „a” odmieniają się jak rzeczowniki pospolite o podobnym zakończeniu. Jak rzeczowniki odmieniają się także nazwiska panieńskie zakończone na „ówna”, „anka”.
Odmiana nazwisk w liczbie mnogiej:
Często zapraszamy małżeństwa – jak zatem wypisać zaproszenie z taką odmianą nazwiska?
Nazwiska w formie przymiotnika w liczbie mnogiej mają końcówkę „i” albo „y” (Kowalscy, Chymkowscy) i odmieniają się jak przymiotniki (Kowalskich, Chymkowskich).
Nazwiska w formie rzeczowników pospolitych w liczbie mnogiej także odmieniają się jak te rzeczowniki (Kozioł – Kozłów).
Nazwiska zakończone na samogłoski „a”, „e” oraz „o” lub na spółgłoskę odmieniają się jak rzeczowniki i przyjmują końcówkę „owie” (Nowakowie – Nowaków).
Dalej macie problem?
Najlepiej skorzystać ze słownika PWN!